ارزیابی روش تحلیل استاتیکی غیرخطی در آئین نامه dod برای تعیین پاسخ سازه های فولادی در برابر خرابی های پیشرونده

یکی از کنترل هایی که امروزه در طراحی یا بهبود ساختمان ها انجام می شود، ایمنی ساختمان ها در برابر خرابی پیشرونده است. خرابی پیشرونده بصورت گسترش خرابی از عضوی به عضو دیگر و در نهایت خرابی کل یا بخش بزرگی از سازه تعریف می گردد. روش مسیر بار جایگزین، یکی از معروف ترین روش های کنترل مقاومت سازه در برابر خرابی پیشرونده می باشد. در این روش با حذف ناگهانی هر یک از ستون های سازه توانایی تیرهای اطراف در تحمل بارهای وارده و توزیع مجدد نیروها در سازه مورد بررسی قرار می گیرد. برای کنترل خرابی پیشرونده سه روش تحلیل استاتیکی خطی، تحلیل استاتیکی غیرخطی و دینامیکی غیرخطی، برای مطالعه توزیع مجدد بار در سازه در صورت حذف ناگهانی عضو باربر قائم – مانند ستون – در دسترس می باشد. تحلیل دینامیکی غیر خطی دقیق ترین و پر هزینه ترین روش می باشد. دو روش استاتیکی خطی و استاتیکی غیرخطی برای دسترسی سریع به جواب ارائه شده اند. در این روشها بارهای وارد بر ساختمان در دهانه های مجاور ستون محذوف توسط ضریبی افزایش می یابند و کفایت سازه مورد بررسی قرار می گیرد. در این پایان نامه در مرحله اول کفایت تعداد 48 سازه قاب خمشی فولادی متوسط توسط روش استاتیکی غیرخطی مورد مطالعه قرار گرفته اند و نتایج حاصل با روش تحلیلی دینامیکی غیرخطی مورد مقایسه قرار گرفته است. همچنین، روش جدید استاتیکی غیر خطی مبتنی بر تغییرمکان ارائه شده است. در این روش بجای نیروی هدف از تغییرمکان هدف استفاده می شود و گره فوقانی ستون محذوف تا تغییرمکان هدف (مشابه آنچه در طراحی لرزه ای انجام می شود) به سمت پائین کشیده می شود. برای تعیین تغییرمکان هدف، از مقایسه نتایج حاصل از تحلیل دینامیکی غیرخطی و تحلیل استاتیکی خطی استفاده شده است. نتایج نشان می دهد که این روش دقت بیشتری نسبت به روش پیشنهادی در آئین نامه های رایج دارد. همچنین این روش محدودیت های روش استاتیکی غیرخطی نیرویی را ندارد. .